Pochodzenie: Wyhodowany z francuskiego Mondain i kolorowego Kinga w stanie Texas (USA), gdzie jako rasa został uznany w 1961r.

Wrażenie ogólne: Mocny, zwarty, lecz o delikatnych kościach , tułów noszony poziomo, waga 800 – 950g ; o odmiennym kolorze upierzenia u obu płci.

Wzorzec: cechy rasowości:

• Głowa: Względnie mała, zaokrąglona, gładka, czoło zaokrąglone.
• Oczy: Pomarańczowe, u samców jaśniejsze.
• Brew: Delikatnie ziarnista, w kolorze pasująca do upierzenia.
• Dziób: Normalnej długości, smukły, u samców koloru cielistego, a u samic rogowego do czarnego, woskówki słabo rozwinięte.
• Szyja: Średniej długości, mocno wychodząca z tułowia; smukła ku górze.
• Pierś: Bardzo szeroka, szersza aniżeli głębokość tułowia, zaokrąglona, uniesiona, wysunięta do przodu.
• Plecy: Lekko opadające, szerokie w barkach, zwężające się mocno ku tyłowi.
• Skrzydła: Mocne, leżące ściśle na tułowiu i ogonie, nie krzyżujące się.
• Ogon: Dobrze zamknięty, niezbyt długi, noszony poziomo.
• Nogi: Delikatne kości, średnio długie, szeroko rozstawione, nieopierzone.
• Upierzenie: Dobrze przylegające, pióra szerokie i krótkie.
• Kolor i rysunek: Samce: Przeważnie białe, na szyi plamki w jakimkolwiek kolorze, pojedynczo występują również na piersi i na pozostałych częściach tułowia, bez pasów; jedynie przy błękitnym pigmencie dozwolone są matowe pasy i szare plamki na lotkach. Kolor nasila się wraz z wiekiem ptaka.
• Samiczki: Płowo-czerwony, dominująco czerwony, płowo-brązowy lub niebieski, niebieskie grochy, czerwono – płowe grochy. Płowe i niebieskie mają rozwodnione pasy.
• Duże błędy: Gruba lub kanciasta głowa, gruba górna część szyi, zbyt wąski albo zbyt długi i lekki tułów, pozycja ogona mocno odbiegająca od poziomej, obwisłe skrzydła, zbyt wysoka postawa, gruba brew, nie rozwodnione kolory u samiczek, kolorowy tułów albo pasy u samców (poza niebieskimi).

Obrączka nr. 10