Rasa ta wywodzi się z bardzo starej rasy włoskiej, uszlachetnionej w Anglii w połowie XX wieku. Modena angielska jest ptakiem średniej wielkości, o krótkim, lecz szerokim tułowiu, ze wszystkich stron dobrze zaokrąglonym, odznaczający się wysoko podniesionym ogonem.

Posiada niewąską i niepłaską głowę, z wysokim wierzchołkiem i z zaokrąglonym czołem, przechodzącą
w silnie wykształcony kark.

Oczy o barwie pomarańczowej do czerwonej otoczone ma wąską obwódką w kolorze dopasowanym do ubarwienia głowy. Tylko gołębie o upierzeniu białym obwódkę oczną mają w kolorze od cielistego do czerwonego.

Mocny dziób z małymi woskówkami posiada średniej długości a jego barwa zależy od koloru upierzenia ptaka.

Jego mocna szyja również średniej długości jest szeroka przy piersi, nieznacznie zwężająca się w kierunku głowy sprawia wrażenie lekko zgiętej do tyłu.

Pierś szeroka i zaokrąglona, ma wysuniętą do przodu i wraz z upierzonym brzuchem i odbytem tworzy półkole. Krótki i dobrze zaokrąglony grzbiet jest szeroki w ramionach, z tyłu natomiast nieco węższy.

Posiada szerokie, lecz krótkie skrzydła końcami wygięte do góry, lecz niekrzyżujące się i spoczywające na bardzo krótkim, zamkniętym i podniesionym ogonie.

Średniej długości i nieopierzone nogi usadowione ma pod środkiem tułowia. Pazurki na palcach nóg są
w tym samym kolorze, co kolor dzioba.

Upierzenie modeny angielskiej jest krótkie o szerokich piórach, lecz dobrze przylegające do ciała
i występuje w trzech podstawowych typach: schetti jednobarwne, gazzi na białym tle upierzenia kolorowe są głowa, skrzydła, grzbiet i ogon, magnani wielokolorowe pstre.

Obrączka nr 9.