Pochodzenie: Polskie – hodowana w Poznaniu i okolicznych miejscowościach od początku XVIII wieku, przekształcona w gołębia krótkodziobego w okresie międzywojennym przez hodowców z Poznania.

Wrażenie ogólne: Jest gołębiem nieco mniej niż średniej wielkości o dość mocnej budowie. Ma pięknie wykrojoną sylwetkę o zaokrąglonych kształtach, dumnej postawie, wyprostowaną o paradnie wypiętej piersi. Głowa z koronką i dużym jasnym okiem. Upierzenie obfite i ściśle przylegające, nogi nieopierzone.

Wzorzec: cechy rasowości:

Głowa: O szlachetnej krągłości, dość wysokim, szerokim i uwypuklonym czole. Z tyłu głowy usytuowana jest szeroka, wysoko osadzona, okrągła i muszlowato ukształtowana korona. Wewnętrzne pióra korony muszą być barwne, zewnętrzna część korony jest czysto biała.

Oczy: O barwie perłowej lub białej, tęczówka jasna i szeroka, źrenica mała.

Brew: Dość szeroka, delikatna i równomiernie obwodząca oko, barwy cielistej.

Dziób: Dość krótki, u nasady szeroki, skierowany lekko w dół, dobrze zwarty i tępo zakończony. Jasny. U czarnych i niebieskich dopuszczalna jest maleńka ciemna plamka „muszka” na końcu dzioba. Woskówki są drobne, dobrze przylegające, biało przypudrowane.

Szyja: Średniej długości, stożkowo ukształtowana.

Pierś: Średniej szerokości, umiarkowanie zaokrąglona, paradnie i dość wysoko noszona.

Plecy: Pełne i zaokrąglone, krótkie, lekko ukośnie opadające.

Skrzydła: Mocne, dobrze zwarte i przylegające do tułowia, lotki spoczywają na ogonie nie krzyżując się.

Ogon: Dość krótki, zwarty, lekko opadający ku dołowi.

Nogi: Mniej niż średniej długości, z tendencją do krótkich, mocnej budowy, skok i stopa barwy czerwonej, nieopierzone. Pazurki jasne.

Upierzenie: Obfite, dobrze przylegające, sprężyste. Rodzaje kolorów: Biało – czerwone, czarne, żółte, niebieskie. Kolor i rysunek: Upierzenie w przeważającej części jest białe. Głowa łącznie z wewnętrzną częścią koronki, policzki, podbródek (lacek) na długości około 6 cm, ogon wraz z pokryciem i klinem pod ogonem są w kolorze czarnym, czerwonym, żółtym lub niebieskim. Barwny rysunek powinien wyraźnie i równo odcinać się od pozostałego białego upierzenia gołębia. Kolory powinny być intensywne, czyste i błyszczące. Kolor głowy i ogona powinien mieć jednolity odcień.

Duże błędy: Wydłużona, spłaszczona, wąska, masywnie zbudowana głowa. Wadliwie ukształtowana koronka. Ciemne, „cięte” lub z dużą ilością krwawych żyłek oko. Ciemna, gruba lub zaczerwieniona brew. Dziób ciemny, długi, cienki, wąski u podstawy. Widoczny prześwit pomiędzy zwartymi szczękami dzioba. Wydłużona szyja. Wąska, nisko noszona pierś. Długie, spłaszczone plecy. Obwisłe i luźno noszone skrzydła. Długi ogon. Wysokie nogi lub opierzone skoki i palce. Poziomo wydłużona figura budowy. Wadliwy, rozlany rysunek. Zanikanie barwnika na kolorowych polach rysunku; białe policzki, za krótki i słabo widoczny podbródek, silnie wzorzysty albo przeplatany ogon, całkiem zabarwiona zewnętrzna część koronki.

Uwagi do oceny: Głowa – koronka – dziób, oko, brew i ich kolor – budowa figury – rysunek – kolor – ogólny wygląd.

Obrączka nr 7mm