Należy do rasy niemieckiej wyhodowanej i uszlachetnionej w Norymberdze na początku XX wieku. Jest gołębiem średniej wielkości, o dumnej i poziomej postawie; smukłej sylwetce, odznaczający się szerokim
i wygiętym dziobem.
Głowę ma mocno wydłużoną i wąską, lecz bez wklęsłości, z zaokrąglonym czołem przedłużającym zarys dzioba.
Dziób jego, ze względu na kształt zwany rogiem, jest mocny, dobrze zamknięty i tępo zakończony, a jego barwa zależy od koloru upierzenia gołębia i może być cielista lub rogowa. Woskówki nosowe umiejscowione na dziobie mają kształt serca i są na biało przypudrowane.
Duże oczy o barwie czerwonej lub ciemnej u gołębi sercatych i białych otoczone ma dość szeroką obwódką oczną w kolorze czerwonym.
Posiada długą i smukłą szyję, ładnie wygiętą, z dobrze zaokrąglonym gardłem. Dziób, głowa i kark tworzą razem jednolitą linię łuku bez żadnych przerw i załamań.
Jego pierś jest szeroka i zaokrąglona. Również grzbiet posiada szeroki i zaokrąglony, lecz noszony poziomo.
Skrzydła ma średniej długości, z łokciami lekko odstającymi od tułowia, z przodu szerokie do tyłu mocno się zwężające.
Ogon posiada krótki, wąski i nieznacznie dłuższy od końców lotek.
Nogi ma długie, mocne i nieopierzone.
Upierzenie tej rasy występuje w kolorach:
a)    płowe,
b)    nakrapiane,
c)    jednobarwne czarne,
d)    białe,
e)    żółte,
f)    czerwone,
g)    niebieskie.

We wszystkich kolorach upierzenia występują sercate, to znaczy z rysunkiem sroki, lecz o białej głowie i przedniej części szyi. Charakterystycznym dla tego rysunku jest kolorowa plama ciągnąca się od nasady dzioba, pod oczami, aż do uszu i znajdująca się po obu stronach policzków.
Należy nadmienić, że gołębie tej rasy są trudne w hodowli, gdyż nie nadają się do karmienia piskląt ze względu na kształt dzioba. Wskazane jest do wykarmienia potomstwa używanie mamek innych ras gołębi.

Obrączka nr 9.