Należy do rasy angielskiej wyhodowanej jako wystawowy gołąb pocztowy pod koniec XIX wieku. Jest ptakiem mocnym, o wysoko uniesionym tułowiu, odznaczający się bardzo długą głową, co ogólnie robi wrażenie, że jest gołębiem agresywnym. Wierzchołek głowy z profilu tworzy długą, łukowatą linię, mocno wznoszącą się od końca dzioba, potem przebiegającą płasko do zaokrąglonego tyłu głowy, by następnie przejść w linię szyi. Linie boczne głowy od nasady dzioba przebiegają prawie prosto bez wgłębień.

Oczy dobrze obudowane o barwie błyszcząco perłowej otoczone ma wąską i dobrze widoczną obwódką
w kolorze czarnoszarym. Wyjątkiem są gołębie o upierzeniu jasnym, kolor ich obwódki dopasowany jest do barwy upierzenia.
Stosunkowo krótki, zamknięty i bardzo silny dziób ma tępo zakończony a barwa jego jest rogowa u gołębi
o upierzeniu jasnym, u pozostałych natomiast ma czarną. Posiada małe i delikatne woskówki nosowe, podzielone w kształcie litery V.
Szyję ma średniej długości, z głęboko wyciętym podgardlem, szeroką i mocną przy tułowiu, zwężającą się w kierunku głowy.
Pierś ma szeroką, zaokrągloną i uniesioną do góry. Jego płaskie plecy od ramion do ogona mają kształt klina i są dobrze przykryte skrzydłami.
Skrzydła luźno spoczywają na średniej długości, lecz wąskim ogonie.
Nogi show homera są krótkie, bardzo mocne i gładkie, o nieznacznie wydłużonych udach.

Upierzenie tej rasy gołębi jest gładkie, mocno przylegające do ciała i występujące w kolorach jednobarwnych:
a)    czarnych,
b)    białym,
c)    czerwony,
d)    żółtym,
e)    niebieskim,
f)    pstre, oraz
g)    nakrapiane we wszystkich kolorach.

Obrączka nr 11.