Śląski tarczowy wyhodowany został z krzyżówki kilku ras na terenie Śląska w I połowie XIX wieku. Jest ptakiem o średnio dużej i mocnej budowie, odznaczający się poziomą postawą oraz intensywną barwą tarcz skrzydeł. Dzięki znacznie udoskonalonej budowie i ubarwieniu jest zaliczany do gołębi wystawowych.

Głowę ma dość dużą, lecz proporcjonalną do wielkości ptaka, widoczna z góry tworzy wyrównany i szeroki klin.

Duże oczy o barwie ciemnej otoczone są wąską i drobnoziarnistą obwódką w kolorze cielistym.

Dziób ma średniej długości, dość gruby o barwie cielistej z delikatnymi i dobrze przylegającymi woskówkami, przypudrowanymi na biało.

Szyję w kształcie stożka ma średnio długą i pełną, z dobrze wykrojonym podgardlem.

Jego pierś jest szeroka, lecz zaokrąglona i nieznacznie wysunięta do przodu.

Plecy posiada długie, szerokie w ramionach i lekko opadające w kierunku długiego i zwartego ogona.

Mocne i zwarte skrzydła, dobrze przylegające d tułowia, całkowicie przykrywają jego grzbiet. Natomiast lotki skrzydeł swobodnie spoczywają na jego długim, zwartym i noszonym poziomo ogonie.

Średniej długości nogi ma nieopierzone o barwie czerwonej.

Upierzenie gołębi tej rasy występuje w kolorze podstawowym białym, natomiast tarcze skrzydeł są
w kolorze czarnym, żółtym, czerwonym, srebrnym, niebieskim, z dwoma pasami, płowy oraz nakrapianym.

Obrączka nr 9.

{gallery}slsski_tarczowy{/gallery}