Pochodzenie: Włochy (Lombardia), hodowany początkowo jako gołąb użytkowy. Po sprowadzeniu na początku XX wieku do Francji, został wyselekcjonowany i uformowany jako rasa. Wrażenie ogólne: Gołąb duży, mocny, niezbyt długi, z lekko wyprostowaną postawą, ruchliwy i ufny. Wzorzec: cechy rasowości. Głowa: Duża, dobrze zaokrąglona, z wysklepionym i zaokrąglonym czołem. Koronka w kształcie łopatki, szeroka, mocna, bogato opierzona, bez bocznych rozet. Oczy: Pomarańczowo-czerwone. Brew: Wąska, czerwonawa. Dziób: Średniej długości, mocny, koloru cielistego, u czarnych i niebieskich dopuszczalna mała muszka na jego końcu. Szyja: Względnie gruba, przechodząca harmonijnie w pierś. Pierś: Szeroka, dobrze zaokrąglona, wystająca do przodu. Plecy: Szerokie, lekko wklęsłe. Skrzydła: Średniej długości, szerokie, dobrze przylegające, przykrywające plecy. Ogon: Względnie krótki, zamknięty, o szerokich sterówkach, noszony w jednej linii z grzbietem. Nogi: Krótkie, nieopierzone, pazurki w kolorze dzioba. Upierzenie: Szerokie, dobrze przylegające. Rodzaje kolorów: Białe, czarne, niebieskie, czerwone, żółte. Kolor i rysunek: Kolory nasycone i czyste, niebieskie z dwoma pasami na skrzydłach. Duże błędy: Mały, długi lub wąski tułów, płaska lub wąska pierś, zbyt płaska lub zbyt wyprostowana postawa, płaskie lub wąskie czoło, muszlowata koronka z bocznymi rozetami, mocno odkryte plecy, gruba i szeroka brew, nieczyste kolory upierzenia. Uwagi do oceny: Kształt figury – postawa – głowa z koronką – oko – kolor upierzenia – kolor dzioba – ogólny wygląd.