Rasa garłacz angielski została wyhodowana w Anglii w XVII wieku, a jej hodowla upowszechniła się
w krajach Europy Zachodniej w XIX wieku. Gołąb tej rasy wyróżnia się dużym wzrostem, długimi nogami
oraz dużym wolem. Charakteryzuje się smukłą sylwetką oraz dumną i wyprostowaną postawą niemalże
pionową. Przy takiej postawie w linii prostej do podłoża znajduje oko i nasada środkowego palca stopy.

Głowę ma gładką i małą w porównaniu do jego wielkości, z wysokim czołem, dobrze wysklepionym.

Oczy koloru pomarańczowego, a u gołębi o upierzeniu białym ciemne, otoczone są wąską obwódką
w kolorze zależnym od barwy upierzenia.

Długi dziób i mocny ma barwę ciemną u gołębi czarnych i niebieskich, natomiast u pozostałych jego barwa
jest jasna. Woskówki nosowe są gładkie i małe.

Na długiej szyi ma duże nadmuchane wole, które w górnej części jest kształtu kulistego, stopniowo
zwężającego się w kierunku tułowia.

Pierś ma długą z lekko wystającym mostkiem, podobnie plecy są długie i wąskie opadające, spadziście do
tyłu. Długie i wąskie skrzydła ściśle przylegają do tułowia i noszone są na zwartym i wąskim ogonie,
niedotykającym podłoża.

Nogi, ma wąsko rozstawione, z lekko wygiętymi do przodu udami. Na całej długości opierzone są małymi,
białymi i krótkimi piórkami, które tworzą tzw. pończoszkę. Również palce przykryte są białymi piórami, lecz
węższymi i dłuższymi dochodzącymi do 5 cm.

Upierzenie garłaczy angielskich jest gładkie i mocno przylegające do ciała, występujące w kolorach
jednolicie białym oraz z białym półksiężycem na podstawowym kolorze czarnym, czerwonym, żółtym,
niebieskim i płowym.
U gołębi z półksiężycem występują białe nogi, lotki, brzuch i talia, natomiast ogon jest jasny lub biały.
Wyjątkiem są ptaki w kolorze podstawowym czarnym i niebieskim, ich ogon ma barwę kolorową.

Charakterystyczna dla garłaczy z półksiężycem jest umiejscowiona na skrzydłach w okolicy łokcia tzw.
róża, którą tworzy grupka pojedynczych, wyrastających piór.

Obrączka rozmiar 10 mm.