Vorburski garłacz tarczowy Ø 8

Gołębie tej rasy wyhodowane zostały w Holandii na początku XX wieku z garłaczy breńskich, norwickich, gołębi tarczowych i stawaków. Garłacz vorburski tarczowy jest ptakiem średniej wielkości z dobrze rozwiniętym gardłem, o nieopierzonych nogach, z wyraźnie odcinającymi się na białym tle kolorowymi tarczami na skrzydłach. Sylwetkę ma dumną i wyprostowaną, posiada elegancki ruchy.

Podłużnie zaokrągloną i gładką głowę o wysokim czole osadzoną na długiej szyi o nadmuchanym gardle
w kształcie kuli. Oczy o barwie ciemnej otoczone są wąską obwódką koloru jasnocielistego.

Dziób ma średniej długości w kolorze jasnocielistym z delikatnymi i płaskimi woskówkami.

Pierś jego jest długa i wąska z mało widocznym mostkiem. Grzbiet posiada niezbyt szeroki, wklęsły między ramionami, silnie opadający w dół.

Skrzydła są długości proporcjonalnej do długości sylwetki, wąskie i mocno przylegające do tułowia, spoczywające na mocno zwartym ogonie, niedotykającym podłoża. Ramiona skrzydeł są wysoko osadzone. Widoczna jest część talii i górna część podudzia.

Nogi średniej długości, nieopierzone ma osadzone poniżej środka ciała.

Upierzenie gołębi tej rasy jest gładko przylegające, z tarczami na skrzydłach w kolorze:
a) czerwonym,
b)    żółtym,
c)    czarnym,
d)    kawowym,
e)    brązowym,
f)    niebieskim,
g)    niebieskim z pasami,
h)    płowym z pasami,
i)    nakrapianym.

Obrączka nr 8.