Turkot bernburski Ø 12

Pochodzenie: Powstał z turkotów niemieckich dwuczubych, oraz gołębi barwnych. Znany już około końca XVIII wieku w Saksonii (Anhalt). W późniejszych czasach hodowany i uszlachetniany szczególnie w Bernburgu, od którego przyjął nazwę w 1855 roku. Wrażenie ogólne: Duży, silny, głęboko osadzony, bogato upierzony gołąb z prawie poziomą postawą. Wyraźna struktura upierzenia głowy, mocne upierzenie nóg – duże łapcie. Wzorzec: cechy rasowości. Głowa: Mocna; szeroka z możliwie wysoką, prosto stojącą, grubą, szeroką koroną. Korona z bocznymi rozetami lub wirkami albo bez nich. Goździk bogato upierzony, kształtu owalnego, możliwie ze wszystkich stron zamknięty i zwarty. Większa, przednia część goździka przykrywa woskówki dziobowe. Wymagane jest troszkę podbudowy, która zapobiega jego obwieszaniu. Oczy: Ciemne. Brwi: Wąskie, jasne. Dziób: Średniej długości, jasny. Szyja: Krótka, gruba, podgardle pełne. Pierś: Głęboko osadzona, szeroka, wystająca. Plecy: Szerokie, lekko opadające. Skrzydła: Mocne i szerokie, nie sięgające końca ogona, dobrze przykrywające plecy. Ogon: Długi z szerokimi sterówkami. Nogi: Krótkie; długie i gęste łapcie, bez prześwitów (luk); upierzenie nóg szeroko odstające na zewnątrz, łączy się z sępimi piórami. Upierzenie: Przylegające. Rodzaje kolorów: Czarny, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami, niebieski grochowy. Kolor i rysunek: Kolor błyszczący, nasycony; niebieski w standardowym odcieniu – czysty, niezasmolony albo zachmurzony. Pasy czyste, nie za szerokie i nie mogą się z sobą łączyć. Grochy rozłożone na skrzydłach możliwie proporcjonalnie i wyraźne. Biała jest: głowa do około 1 cm poniżej oczu, 7-10 lotek, łapcie, ogon z pokryciem i klinem. W kolorze są: szyja, pierś, brzuch, plecy, tarcze skrzydeł i w miarę możliwości także sępie pióra. Duże błędy: Słaba budowa ciała; za wysoka postawa; za wysoki, krzywy, ubogi w pióra, ograniczający widoczność, obwisły goździk; wąska, krzywa, za głęboko osadzona lub niepełna korona; bardzo wyraźne rozety; za krótkie łapcie lub braki (luki) w ich opierzeniu; brakujące upierzenie między palcami; odkryte plecy; czerwona brew; zakrzywiony dziób; matowy kolor upierzenia; dużo białych piór na brzuchu lub plecach; mnij niż 7 i więcej niż 10 białych lotek; większa różnica niż 2 lotki białe w skrzydłach. Uwagi do oceny: Wrażenie ogólne – budowa ciała – postawa – figura – struktura piór na głowie – upierzenie nóg – kolor i rysunek – kolor oczu – kolor dzioba. Obrączka nr. 12