Wyhodowany w Ostrowcu Świętokrzyskim w I połowie XX wieku z gołębi sprowadzonych ze Lwowa
i uszlachetnionych przez krzyżówkę z gołębiami miejscowymi krótkodziobymi. Obecnie bardzo popularny
w miastach polskich takich jak: Radom, Tarnobrzeg i Kielce.

Brodawczak świętokrzyski jest ptakiem średniej wielkości o sylwetce typowego gołębia pocztowego, odznaczający się dużymi brodawkami nosowymi i dużą, grubą obwódką oczną.

Posiada średniej wielkości głowę, od góry nieznacznie spłaszczoną, z niskim i szerokim czołem ukośnie opadającym w dół.

Tył głowy łączy się łukowato z linią szyi.

Duże oczy o barwie żółtopomarańczowej do ciemno czerwonej otoczone ma kolistą, dobrze rozwiniętą, gruboziarnistą i mięsistą obwódką w kolorze cielistym, lekko przypudrowaną.

Jego dziób jest średniej długości, szeroki u podstawy, mocny i tępo zakończony z średnimi silnie rozwiniętymi woskówkami koloru szarocielistego i biało przypudrowane. Gołębie starsze posiadają trzy brodawki, większą środkową i dwie mniejsze boczne przy kątach dzioba, na dolnej szczęce.

Szyję ma średniej długości i grubości, szeroką u podstawy, z niedużym, lecz zaokrąglonym podgardlem.

Posiada dobrze umięśnioną pierś, szeroką, lecz zaokrągloną. Grzbiet ma również dość szeroki w ramionach, nieznacznie wklęsły i lekko opadający w kierunku zwartego ogona, nieznacznie dłuższego od skrzydeł.

Skrzydła brodawczaka świętokrzyskiego są dobrze przylegające do tułowia, o zaokrąglonych ramionach, nie krzyżujące się długimi lotkami i spoczywające na zwartym i średniej długości ogonie.

Średniej długości nogi ma dość mocnej budowy o palcach i skokach nieopierzonych.

Upierzenie gołębi tej rasy występuje w jednym kolorze czerwono-kasztanowym z jasnym ogonem oraz lotkami I rzędu.

Obrączka nr 8.