Polski listonosz należy do starej rasy wyhodowanej w XVII wieku. Jego potoczna nazwa to Bagieta Polska. Jest to jedyna polska rasa, która zachowała swoje cechy fizyczne i morfologiczne oraz swój ogólny wygląd sprzed ponad 200 lat. Listonosz Polski należy do gołębi dużych i silnych, o mocnym tułowiu i kośćcu.
Głowę ma dużą i wydłużoną a górną jej część lekko spłaszczoną. Czoło ma średnio wąskie i również wydłużone.

Oczy wysoko osadzone w środkowej partii czaszki, z tęczówką jasną z różowym nalotem, otoczone są dwu lub trzy rzędową obwódką w kolorze białym.
Charakterystyczny jest jego dziób w kształcie klina, bardzo długi, gruby i tępo zakończony a jego barwa zależy od koloru upierzenia. Gołębie żółte, czerwone i białe mają dziób jasny, pozostałe natomiast ciemny. Woskówki nosowe ma stożkowe, szerokie i wydłużone o barwie białej.

Szyję ma długą i cienką, od góry pod dziobem dobrze wyciętą, poszerzającą się ku dołowi.
Pierś jego jest wąska, uniesiona do przodu, schowana między ramionami skrzydeł. Grzbiet ma wąski i długi, spłaszczony, opadający ku ogonowi.
Skrzydła ma długie i mocne, z wystającymi łokciami. Ogon zwarty, wąski i długi, lecz nie dotykający podłoża.
Nogi ma wąskie, nieopierzone, ugięte w kolanach, zakończone pazurkami w kolorze jasnym lub ciemnym.

Upierzenie polskiego listonosza występuje w kolorze:

• czarnym, 
• żółtym, 
• niebieskim z czarnymi pasami na skrzydłach, 
• niebieskim nakrapianym, 
• płowym z czerwonymi pasami. 

Gołębie tej rasy odznaczają się dużą samodzielnością, są bardzo płodne i łatwe w hodowli.


Obrączka nr 8.

 {gallery}listonosz_polski{/gallery}