Olbrzym rzymski wywodzi się od starożytnych gołębi rzymskich sprowadzonych do
południowej Francji
i uszlachetnionych. Od połowy XIX wieku hodowany jest również w Niemczech. Jest gołębiem
olbrzymem, osiągający wagę do 1,3kg., posiadający rozpiętość skrzydeł do 1,1 metra,
odznaczający się szerokim i długim korpusem oraz upierzeniem o długich i szerokich piórach.

Posiada dużą i szeroką głowę, z tyłu zaokrągloną, z przodu z wypukłym czołem osadzoną
ma na średniej długości silnej szyi, z dobrze wyciętym podgardlem.

Oczy o barwie perłowej lub ciemnej u gołębi o upierzeniu białym, otoczone dobrze
rozwiniętą, ale nie za szeroką, lecz grubą obwódką w kolorze czerwonym.

Posiada średnio długi i silny dziób o barwie jasnej, z gładkimi woskówkami nosowymi.
Gołębie
o ubarwieniu płowym, mają dziób o barwie jasnorogowej, ptaki o ubarwieniu niebieskim mają
dziób czarny lub ciemny, natomiast gołębie czarne posiadają tylko ciemną końcówkę dzioba.

Jego pierś jest szeroka i lekko uniesiona do góry.

Plecy są również szerokie, lecz lekko opadające w kierunku szerokiego i długiego ogona.

Skrzydła ma bardzo długie, dochodzące do końca ogona, lecz nie krzyżujące się.

Nogi ma średniej długości, nieopierzone o długich palcach zakończonych pazurkami w
kolorze dzioba.

Upierzenie olbrzymów rzymskich występuje w kolorze:
a) żółtym,
b) czarnym,
c) białym,
d) czerwonym,
e) niebieskim,
f) płowym z pasami,
g) pstrym.

Obrączka nr 11.