Odsłony: 1216

Turkot szmeliński Ø 9

 

Pochodzenie: Saksonia i Turyngia, okolice Schmölln i Altenburgu. Wrażenie ogólne: Silny, długi, średnio wysoki gołąb, z prawie poziomą postawą, rozwidlonym ogonem, „pończoszkami”, gładkogłowy, bardzo dobrze turkoczący. Wzorzec: cechy rasowości. Głowa: Dobrze zaokrąglona, z wysokim czołem, gładka. Oczy: Koloru perłowego. Brwi: Wąska, w zależności od koloru upierzenia od jasnych do ciemnych. Dziób: Średniej długości, w zależności od koloru upierzenia jasny do ciemnego. Woskówki słabo rozwinięte. Szyja: Średniej długości, pełna, wystająca ku przodowi, podgardle zaokrąglone. Pierś: Szeroka, wypukła. Plecy: Szerokie, długie, trochę pochyłe. Skrzydła: Silne, szerokie, z długimi lotkami, dobrze zakrywające plecy. Ogon: Składający się przynajmniej z 14 długich i szerokich sterówek, w środku podzielony przez rozwidlenie. Brak gruczołu kuprowego. Nogi: Średniej długości, z pończoszkami, palce bez piór. Upierzenie: Szerokie, naprężone, długie. Rodzaje kolorów: Biały, czarny, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami, niebieski bez pasów, niebieski z białymi pasami, niebieskopłowy ciemnymi pasami lub bez pasów, czerwonopłowy, żółtopłowy, jasnoniebieski z białymi pasami, niebieski grochowy, niebieskopłowy grochowy, czerwonopłowy grochowy, żółtopłowy grochowy, skowronkowaty, szroniatogłowy w kolorze czarnym. Tygrysowaty i szek w kolorze czarnym, niebieskim, czerwonym i żółtym. Kolor i rysunek: Wszystkie kolory nasycone i czyste. Niebieskie i płowe niezasmolone. Pasy czyste, nie za szerokie, nie mogą się łączyć. Grochowe z możliwie proporcjonalnym i równym rysunkiem na skrzydłach. Niebieskie z białymi pasami, obrzeżonymi wąską czarną lamówką. Jasnoniebieskie nie mają tej czarnej lamówki na pasach, a z jasnymi skrzydłami i ogonem. Skowronkowate z piersią w kolorze ochry. Żółtopłowe z żółtym kolorem szyi, piersi i pasów, jak również z jasnym do jasnożółtego kolorem głowy. U samic dopuszczalny jest lekko kolor upierzenia piersi i brzucha. Czerwonopłowe analogicznie jak żółtopłowe, lecz w kolorze czerwonym. Szroniatogłowe maja upierzenie głowy poznaczone białymi piórami, różę na skrzydłach składającą się z 5-10 białych piór w okolicach przegubu skrzydła. Tygrysowate mają jednolicie kolorowe lotki i ogon, pozostałe upierzenie jest równomiernie przeplatane białe i kolorowe. Szeki mają podstawowe upierzenie białe nakrapiane kolorowymi piórami, ogon i lotki mogą być całkowicie białe. Duże błędy: Wąska, słaba lub krótka budowa; wysoka lub głęboka postawa; dużo czerwieni w tęczówce; gruba lub czerwona brew; brak rozwidlenia w ogonie; mniej niż 14 sterówek; obecność gruczołu kuprowego; niepełne pończoszki; upierzone palce; słabo zakryte plecy; bardzo luźne upierzenie; słaby kolor i rysunek; pierś w kolorze ochry (z wyjątkiem skowronkowatych); białe plecy u niebieskich. Uwagi do oceny: Wrażenie ogólne – kształt i budowa ciała – postawa – kształt ogona – pończoszki – kolor oczu i brwi – kolor upierzenia. Obrączka nr. 9

Odsłony: 1312

Turkot niemiecki jednoczuby Ø 12

 

Rasa turkota niemieckiego jednoczubowego wywodzi się z Saksonii i Turyngii. Została wyhodowana w XX wieku z krzyżówki turkotów niemiecki dwuczubach i polnych gołębi kolorowych. Gołąb tej rasy ma mocną
i prawie poziomą sylwetkę, z umiejscowionym na głowie owalnym i bogato upierzonym goździkiem, zakrywającym część czoła i dziób.

Oczy o barwie od jasnej przez pomarańczową do barwy ciemnej w zależności od koloru upierzenia, otoczone są wąską obwódką o barwie cielistej do ciemnej.

Średniej długości dziób ma barwę również w zależności od koloru upierzenia, u płowych i nakrapianych ma barwę rogową, przy kolorach o ciemnym upierzeniu ma barwę ciemną, natomiast u jasnych jest o barwie jasnej. U gołębi o upierzeniu czerwonym na końcu dzioba występuje mała muszka.

Szyję ma pełną u podstawy, smukłą, z dobrze wykrojonym podgardlem. Pierś jego jest szeroka, wypukła
i głęboko osadzona. Plecy są szerokie i długie, lekko opadające. Skrzydła ma mocne i smukłe, dobrze przykrywające plecy, lecz niesięgające końca długiego ogona.

Nogi ma krótkie i bogato upierzone o gęstych, dużych i pełnych łapciach z długimi sępimi piórami wyrastającymi z ud.

Upierzenie gołębi tej rasy jest dość obfite i dobrze przylegające do ciała, występujące w kolorach błyszczących i czystych:
a) białe,
b)    czarne,
c)    żółte,
d)    czerwone,
e)    niebieskie,
f)    płowe,
g)    tygrysowate,
h)    nakrapiane.

Obrączka nr 12.

Odsłony: 1671

Turkot arabski Ø 7

 

Gołębie tej rasy wywodzą się od udomowionych turkotów skalnych, które hodowano przez wiele stuleci
w Arabii Saudyjskiej, zwłaszcza w Mekce. W połowie XX wieku został on sprowadzony do Niemiec, skąd rozpowszechnił się w innych krajach europejskich. Turkot arabski w Polsce nazywany jest także szczekaczem jemeńskim. Charakterystyczną cechą jest osobliwie brzmiący turkoczący głos, który w takim brzmieniu nie występuje u żadnej innej rasy gołębi. Podczas turkotania gołąb ten unosi swój grzbiet, opuszcza do tyłu skrzydła i napełniając przełyk powietrzem, szybko i rytmicznie otwiera i zamyka dziób, wydając powtarzające się dźwięki: uach, u, uach, u… Jest ptakiem wielkości i kształtu gołębia polnego. Posiada żywy temperament, ale jest ufny.

Jego głowa jest stosunkowo mała i gładka, o kształcie owalnym, osadzona na średniej długości szyi,
z rozwiniętym podgardlem tzw. żyłą.
Oczy ma barwy ciemnej, otoczone wąską obwódką powiekową w kolorze, zależnym od barwy upierzenia, od szarego do cielistego.
Dziób ma średnio długi, a jego kolor jest cielisty u białych turkotów, natomiast u pozostałych barw jest rogowy. U gołębi ciemno ubarwionych na końcu dzioba występuje ciemna plamka tzw. muszka.
Jego pierś jest dobrze zaokrąglona, średniej długości. Podobnie jego plecy są tej samej długości, czyli średniodługie, szerokie i lekko opadające. Grzbiet gołębia okrywają średnio długie skrzydła. Ogon ma również średniodługi i dobrze zwarty.
Nogi ma opierzone, średniodługie, zakończone pazurkami w kolorze dzioba.

Gołąb ten posiada nieopierzenie dobrze przylegające do ciała. W tej rasie występują barwy upierzenia:
a) czarne,
b)    białe,
c)    czerwone,
d)    niebieskie nakrapiane lub z pasami,
e)    płowe,
f)    pstrokate.

Obrączka nr 7.

Odsłony: 1380

Turkot bernburski Ø 12

 

Pochodzenie: Powstał z turkotów niemieckich dwuczubych, oraz gołębi barwnych. Znany już około końca XVIII wieku w Saksonii (Anhalt). W późniejszych czasach hodowany i uszlachetniany szczególnie w Bernburgu, od którego przyjął nazwę w 1855 roku. Wrażenie ogólne: Duży, silny, głęboko osadzony, bogato upierzony gołąb z prawie poziomą postawą. Wyraźna struktura upierzenia głowy, mocne upierzenie nóg – duże łapcie. Wzorzec: cechy rasowości. Głowa: Mocna; szeroka z możliwie wysoką, prosto stojącą, grubą, szeroką koroną. Korona z bocznymi rozetami lub wirkami albo bez nich. Goździk bogato upierzony, kształtu owalnego, możliwie ze wszystkich stron zamknięty i zwarty. Większa, przednia część goździka przykrywa woskówki dziobowe. Wymagane jest troszkę podbudowy, która zapobiega jego obwieszaniu. Oczy: Ciemne. Brwi: Wąskie, jasne. Dziób: Średniej długości, jasny. Szyja: Krótka, gruba, podgardle pełne. Pierś: Głęboko osadzona, szeroka, wystająca. Plecy: Szerokie, lekko opadające. Skrzydła: Mocne i szerokie, nie sięgające końca ogona, dobrze przykrywające plecy. Ogon: Długi z szerokimi sterówkami. Nogi: Krótkie; długie i gęste łapcie, bez prześwitów (luk); upierzenie nóg szeroko odstające na zewnątrz, łączy się z sępimi piórami. Upierzenie: Przylegające. Rodzaje kolorów: Czarny, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami, niebieski grochowy. Kolor i rysunek: Kolor błyszczący, nasycony; niebieski w standardowym odcieniu – czysty, niezasmolony albo zachmurzony. Pasy czyste, nie za szerokie i nie mogą się z sobą łączyć. Grochy rozłożone na skrzydłach możliwie proporcjonalnie i wyraźne. Biała jest: głowa do około 1 cm poniżej oczu, 7-10 lotek, łapcie, ogon z pokryciem i klinem. W kolorze są: szyja, pierś, brzuch, plecy, tarcze skrzydeł i w miarę możliwości także sępie pióra. Duże błędy: Słaba budowa ciała; za wysoka postawa; za wysoki, krzywy, ubogi w pióra, ograniczający widoczność, obwisły goździk; wąska, krzywa, za głęboko osadzona lub niepełna korona; bardzo wyraźne rozety; za krótkie łapcie lub braki (luki) w ich opierzeniu; brakujące upierzenie między palcami; odkryte plecy; czerwona brew; zakrzywiony dziób; matowy kolor upierzenia; dużo białych piór na brzuchu lub plecach; mnij niż 7 i więcej niż 10 białych lotek; większa różnica niż 2 lotki białe w skrzydłach. Uwagi do oceny: Wrażenie ogólne – budowa ciała – postawa – figura – struktura piór na głowie – upierzenie nóg – kolor i rysunek – kolor oczu – kolor dzioba. Obrączka nr. 12

Koszyk

 x 

Twój koszyk jest pusty

O nas

Informacje

Aktualności

Menu_Mobile