Garłacz z norwich Ø 8

Należy do rasy angielskiej wyhodowanej na początku XVIII wieku w mieście Norwich, położonym
w hrabstwie Norfolk. Jest gołębiem średniej wielkości, o szczupłej i eleganckiej sylwetce, odznaczający się znajdującym się powyżej środka ciała nadmuchanym i okrągłym gardłem, oraz tak wyprostowaną postawą, że na linii prostej, pionowej leży oko i czubek środkowego palca stopy.

Posiada gładką i małą głowę, zaokrągloną, o czole średnio wysokim. Oczy o barwie pomarańczowej do żółtej lub ciemnej u gołębi o upierzeniu białym otoczone ma wąską i bladą obwódką u ptaków o ubarwieniu jasnym lub ciemną obwódką o ubarwieniu ciemnym. Dziób średnio mocny i średniej długości, z małymi
i gładkimi woskówkami, ma barwę dopasowaną do koloru upierzenia gołębia.
Szyję ma długą, o nadętym w kształcie kuli gardle, opierającym się na piersi i zakrywającym przeguby skrzydeł, z wyraźnie widoczną karkową częścią jego nadęcia. Jego pierś jest dość szeroka, lecz prosta i płaska. Plecy natomiast posiada średniej długości, szczupłe i płaskie, jedynie w ramionach nieco szersze, zwężające się i stromo opadające w kierunku stosunkowo krótkiego i dobrze zamkniętego ogona. Dobrze zamknięte skrzydła i przykrywające grzbiet ma mocno przylegające do tułowia.
Długie nogi osadzone z tyłu pod ciałem, normalnie rozstawione, z widocznymi udami o skokach i palcach nieopierzonych.

Upierzenie gołębi tej rasy składa się z szerokich, lecz nie za długich piór i mocno przylegających do ciała. Jedynie nieco luźniejsze upierzenie występuje na nadętym gardle. Garłacz na Norwich występuje o ubarwieniu jednobarwnym białym oraz w kolorach:

• czarnym, 
• czerwonym, 
• żółtym, 
• brązowym, 
• niebieskim z czarnymi pasami, 
• niebieskim nakrapianym,
• płowym. 

Odmiany kolorowe posiadają na tle barwnym wzór rysunku białego w postaci półksiężyca na gardle, różyczek na pokrywach skrzydeł oraz biały brzuch, uda, podudzia i lotki I rzędu. Odmiany czerwone i żółte posiadają biały ogon.

Obrączka nr 8.

Garłacz słowacki Ø 9

Pochodzenie: Wyhodowany w Povazi na Sowacji. Wrażenie ogólne: Jest to garłacz z dużym, wypiętym gardłem, o długości ok. 41cm. Wzorzec: cechy rasowości. Głowa: Średniej wielkości, lekko podłużna, zaokrąglona z niewyraźnym czołem. Oczy: Ciemne. Brew: Różowawa, aż czerwona. Dziób: Silny, szeroko osadzony, końcówka górnej części lekko zaokrąglona, zaróżowiona. Woskówki słabo wykształcone, przypudrowane. Szyja: Nie za długa, gardło duże i szerokie o gruszkowatym kształcie, sięgające tak wysoko, że dziób opiera się na nadmuchanym gardle. Pierś: Niezbyt szeroka. Plecy: Szerokie w ramionach, do tyłu się zwężają i opadają, ułożone pod kątem 60o. Skrzydła: Silne, dobrze przylegające, końce leżą na ogonie, nie krzyżują się i nie dochodzą do końca ogona. Ogon: Nie za długi, z szerokimi piórami. Nogi: Nie za długie, silne, skoki nieopierzone, pazurki jasnego koloru. Upierzenie: Krótkie pióra, dobrze przylegające. Rodzaje kolorów: Czarne, czerwone, żółte i tygrysie. Niebieskie z pasami i bez pasów, grochowe, żółte i płowe z pasami. Kolor i rysunek: Biały kolor głowy przechodzi 1cm pod dziobem a 5mm pod spodem brwi. U białolotnych białych lotek w jednym skrzydle powinno być 4-8. Pozostałe upierzenie jest kolorowe. Kolory muszą być czyste i nasycone, z połyskiem i równomiernie rozłożone. Duże błędy: Niewłaściwego koloru oczy, biały kolor głowy stykający się z brwiami, u tygrysich wzorek stykający się z białą głową, mniej niż 3 a więcej niż 9 białych lotek, barwne lotki pomiędzy białymi, barwne pióra na głowie, białe plecy, niewłaściwego kształtu gardło. Uwagi do oceny: Głowa, oko, brew, kolor, połysk, rysunek, szyja, nogi, postawa, figura, ukształtowanie gardła, ogólny wygląd.

Obrączka nr. 9

Garłacz tęczowy Ø 8

Pochodzenie: Garłacze Tęczowe wywodzą się z Górnego Śląska. Rasę tę wyhodowano na pograniczu polsko-czeskim, niemiecka nazwa Garłacza Tęczowego to „Stellerkropfer”. Upierzenie Garłacza Tęczowego na skutek interferencji ma wyraźny połysk metaliczny, co wyróżnia go od innych Stawaków i Garłaczy śląskich, wybijającym się połyskiem piór i mieniących się barw. Wrażenie ogólne: Mniej jak średniej wielkości, szczupły, o smukłej, wydłużonej sylwetce, postawa wyprostowana z nadętym równomiernie gruszkowatym gardłem, tylna partia tułowia jest krótsza od przedniej (około 3/5 przód i 2/5 tył), wszystkie części ciała harmonijnie ze sobą połączone; upierzenie intensywnie błyszczące – sprawia wrażenie lakierowanego, ma bystry i żywy temperament. Wzorzec: cechy rasowości. Głowa: Gładka, bez koronki, owalnie zaokrąglona, o lekko podniesionym czole. Oczy: Perłowe, tęczówki wkoło źrenicy białe, dalej do brwi z różowym zabarwieniem. Białe, białe z czółkiem i sercate - oczy ciemne. Brwi: Gładkie, nie za szerokie, koloru koralowo-czerwonego. Dziób: Średniej długości, nie za mocny, ułożony na środku nadmuchanego gardła, czubek dzioba różowo-cielisty. Woskówki gładkie, małe, delikatne, przypudrowane. Szyja: Możliwie długa, gardło średniej wielkości w kształcie gruszki, przy tułowiu widoczne odcięcie. Pierś: Nie wysunięta, nie za szeroka. Plecy: Długie, spadające, lekko wygięte. Barki zaokrąglone, nie wystające. Skrzydła: Mocne, dobrze przylegające do tułowia, lotki obu skrzydeł się stykają i często krzyżują. Ogon: Wąski, ściśle zwarty, w jednej linii ze spadającym grzbietem, nie dotyka podłoża. Nogi: Średniej długości, wyprostowane, nieopierzone skoki, podudzia widoczne, ściśle opierzone. Wszystkie kolory pazurków dozwolone. Upierzenie: Gładkie, intensywnie błyszczące, ściśle przylegające, szerokie lotki. Rodzaje kolorów: Jednobarwny biały; biały z czółkiem: czarnym, czerwonym, żółtym i niebieskim. Jednobarwne, z białym czółkiem lub z białymi lotami w kolorach: czarny, czerwony, żółty, niebieski z czarnymi pasami lub bez pasów, niebieskopłowe, czerwonopłowe, żółtopłowe, niebiesko-grochowe, niebieskopłowe-grochowe, czerwonopłowe-grochowe, żółtopłowe-grochowe. Tygrysowate, łaciate i białopasiaste w: czarnym, niebieskim, czerwonym i żółtym. Sercate w kolorach: srebrzysty, czarnym, czerwonym, żółtym, niebieskim i niebiesko-grochowym. Niebieski-szymel, czerwonopłowy-szymel. Kolor i rysunek: Wszystkie kolory jednolicie nasycone z intensywnym metalicznym połyskiem, a na szyi najbardziej intensywny połysk. Połysk u czarnych jest z zielonym odcieniem, u czerwonych z fioletowym, u żółtych ze złocistym, a u niebieskich z niebiesko-zielonym odcieniem. Wszystkie płowe mają czyste tarcze, bez zacienień, a czerwonopłowe i żółtopłowe bez szarych piórek na brzuchu i piersi. Wszystkie paski na skrzydłach są wyraźne, dobrze zarysowane. Występujące czółka muszą być umieszczone na środku czoła i zaczynać się od nosówek i kończyć na wysokości oka, nie mogą dotykać brwi lub krawędzi oka. Białolote mają 5-9 białych lotek pierwszego rzędu. Szymle mają białe pióra równomiernie rozmieszczone po całym upierzeniu, paski i wstęgi muszą być wyraźne. Tygrysowate mają barwne upierzenie z równomiernie nakrapianymi białymi piórami na głowie i trzeciej części szyi dalej zmniejszające się aż do wystąpienia jednolitej barwy na barkach, piersi, brzuchu, tarczach, lotkach i ogonie. Łaciate, na białym tle równomiernie rozłożone łatki oraz przeplatane równomiernie kolorowymi piórami, lotki i ogon. Sercate mają rysunek sroki z barwnym grzbietem, białą głową i białym średniej wielkości śliniakiem oraz z barwnym w kształcie migdała czółkiem i barwnym klinem pod ogonem. Duże błędy: Masywna lub za słaba budowa figury, figura zbyt wydłużona w tylnej części, gardło zbyt małe, krzywe, wałkowe lub okrągłe, postawa płaska, za niska lub za wysoka. Mocno wysunięta pierś, wypukłe uda, tęczówka mocno czerwona lub całkiem biała, brew szeroka, gruba lub jasna, dziób za cienki i nie czysto barwny, nie pudrowane nosówki, mocno krzyżujące się lotki, podciągnięty lub za szeroki ogon, włosiata lub luźna struktura piór, matowe i nieczyste kolory, duże błędy w rysunku. Białoloty mniej niż 5 i więcej niż 9 białych lotek, więcej jak 2 lotki różnicy. Uwagi do oceny: Wygląd ogólny – budowa i figura – postawa – kształt gardła – połysk równomiernie rozmieszczony i jego intensywność – oczy, brew i ich kolor – dziób i jego barwa – rysunek. Obrączka nr. 8

Garłacz staroniemiecki Ø 9

Jest starą rasą niemiecką powstałą w Westfalii a uszlachetnioną w połowie XX wieku. Obecnie istniejąca rasa powstała na bazie garłaczy węgierskich, dlatego też odziedziczyła po nich wiele cech. Jest ptakiem bardzo dużym, zliczanym do olbrzymów, o krępej budowie ciała, z charakterystycznym wydłużonym ogonem.

Głowę gładką z wypukłym czołem, osadzoną ma na długiej i grubej szyi z olbrzymim i prawie kulistym wolem.

Oczy o barwie pomarańczowej u gołębi o upierzeniu kolorowym, albo ciemne u gołębi czysto białych, szeków i odmian tygrysowatych, otoczone są słabo rozwiniętą i małą obwódką w kolorze od żółtego przez czerwony do popielatego w zależności od barwy upierzenia.

Dziób ma prosty i długi, o barwie czarnej u gołębi niebieskich, czarnych, natomiast u innych odmian jego barwa jest biała lub różowobiała.

Jego pierś jest szeroka i wypukła, wzniesiona do góry. Plecy szerokie w ramionach, stopniowo zwężają się w kierunku ogona. Linia grzbietowa jest prosta.

Posiada bardzo długie skrzydła, szablowate i przylegające do tułowia, z końcami na ogonie.

Ogon ma zwarty i długi, składający się z 12 sterówek.

Jego nogi są krótkie i silne, o skokach i palcach nieopierzonych.

Upierzenie garłacza staroniemieckiego składa się z bardzo długich i zmierzwionych piór. Znane są odmiany o upierzeniu:
a) jednokolorowym,
b)    pstrokatym,
c)    białym z barwnym ogonem( białoogoniaste, szeki i tygrysowate).

Obrączka nr 9.